جلد 18 -
جلد 18 - صفحات 182-176 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، mehdipourf@gmail.com
چکیده: (5875 مشاهده)
مقدمه: یکی از عوامل مؤثر بر یادگیری دانشجویان سبک‌های یادگیری آنها است که قابلیت تغییر دارد و در این راستا می‌تواند در تطابق با شیوه تدریس موجب تسهیل فرآیند یادگیری در مخاطبین گردد. این مطالعه با هدف شناخت سبک‌های یادگیری دانشجویان دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی انجام شد.
روش‌ها: دراین پژوهش مطالعه‌ی توصیفی مقطعی، جامعه مورد بررسی دانشجویان دندانپزشکی دو سال آخر پردیس بین‌الملل دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 96-1395 بودند. نمونه‌گیری به روش تمام شماری و گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد وارک(VARK-7.8) انجام شد. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آمارتوصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: از مجموع 93 نفر از دانشجویان شرکت‌کننده، 72% دختر و 28% پسر بودند. میانگین سنی آنها 09/ 25 و میانگین معدل نیم سال قبل 5/15 بود. نتایج نشان دادند که 86% دانشجویان تک سبکی بودند و سبک غالب، سبک شنیداری گزارش شد. در دانشجویان پسر سبک جنبشی و در دانشجویان دختر سبک شنیداری دارای فراوانی بیش‌تری بود. فراوان‌ترین شیوه یادگیری چند سبکی در بین دانشجویان، روش دو سبکی بود. همچنین مقایسه متغیرهای دموگرافیک ارتباط معناداری نشان نداد(05/0≤p).
نتیجه‌گیری: توصیه می‌شود در ابتدای ورود دانشجویان و به خصوص بعد از طی دوره علوم پایه، سبک‌های یادگیری آنان تعیین گردد. این امر موجب انطباق شیوه تدریس اساتید با نوع یادگیری دانشجویان می‌شود که می‌تواند کارآیی دوره‌های آموزشی را بهبود بخشد.
روش‌ها: دراین پژوهش مطالعه‌ی توصیفی مقطعی، جامعه مورد بررسی دانشجویان دندانپزشکی دو سال آخر پردیس بین‌الملل دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 96-1395 بودند. نمونه‌گیری به روش تمام شماری و گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد وارک(VARK-7.8) انجام شد. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آمارتوصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: از مجموع 93 نفر از دانشجویان شرکت‌کننده، 72% دختر و 28% پسر بودند. میانگین سنی آنها 09/ 25 و میانگین معدل نیم سال قبل 5/15 بود. نتایج نشان دادند که 86% دانشجویان تک سبکی بودند و سبک غالب، سبک شنیداری گزارش شد. در دانشجویان پسر سبک جنبشی و در دانشجویان دختر سبک شنیداری دارای فراوانی بیش‌تری بود. فراوان‌ترین شیوه یادگیری چند سبکی در بین دانشجویان، روش دو سبکی بود. همچنین مقایسه متغیرهای دموگرافیک ارتباط معناداری نشان نداد(05/0≤p).
نتیجه‌گیری: توصیه می‌شود در ابتدای ورود دانشجویان و به خصوص بعد از طی دوره علوم پایه، سبک‌های یادگیری آنان تعیین گردد. این امر موجب انطباق شیوه تدریس اساتید با نوع یادگیری دانشجویان می‌شود که می‌تواند کارآیی دوره‌های آموزشی را بهبود بخشد.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي مبتني بر نيازهاي جامعه
دریافت: 1396/6/2 | پذیرش: 1396/8/8 | انتشار: 1397/1/26 | انتشار الکترونیک: 1397/1/26
دریافت: 1396/6/2 | پذیرش: 1396/8/8 | انتشار: 1397/1/26 | انتشار الکترونیک: 1397/1/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |