مقدمه: فرآیند تدریس و یادگیری طی دهه‌های اخیر تحت تأثیر تغییر و تحولات زیادی قرار گرفته است. این مطالعه با هدف ارزیابی برنامه درسی زبان تخصصی پزشکی در دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، از دیدگاه دانشجویان و اساتیدانجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی600 دانشجوی پزشکی سال سوم و هفتم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در نیمسال دوم سال تحصیلی95-94 و 6 نفر از اساتید زبان تخصصی پزشکیبه صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌هاپرسشنامه‌ محقق‌ساخته بود که پس از تأیید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی، آزمون‌های تییک طرفه و دو طرفه و آزمون میانه، تحلیل شد.
نتایج: در نهایت380 پرسشنامه دانشجویانتجزیه و تحلیل شد.شرکت‌کنندگان از مطالب تدریس شده‌ی زبان تخصصی پزشکی رضایت نداشتند و تعداد واحدهای درسی پیشنهاد شده راکافی نمی‌دانستند. همچنین توالیترم‌هایی که واحدهای زبان تخصصی ارائه می‌شوند را مناسب نمی‌دانستند. آنها همچنین معتقد بودند واحدهای زبان تخصصی پزشکی با توجه به آشنایی دانشجویان با طب بالینی(ICM) طراحی شودو مطالب آموزشی به روزرسانی شوند. همچنین، اظهار داشتند که در هر واحد درسی، باید اصطلاحات پزشکی به همراه مطالعات موردی گنجانده شوند.آنها همچنین معتقد بودند آزمون پایان ترم به تنهایی ارزشیابی مناسبی برای توانایی دانشجویان نیست و آزمون‌های متعدد را ترجیح می‌دادند.  استادان ودانشجویان معتقد بودند که اساتید زبان نسبت به اساتید رشته پزشکی مهارت بیش‌تری در تدریس واحدهای زبان تخصصی پزشکی دارند.
نتیجه‌گیری: کتاب‌های زبان تخصصی پزشکی نیاز به تغییر از نظر محتوی دارند و پیشنهاد می‌شود متخصصان زبان تدریس این دروس را به عهده بگیرند.