دانشگاه شیراز ، m48r52@gmail. com
چکیده: (5334 مشاهده)
مقدمه: مؤسسات آموزش عالی در قرن بیست و یکم، در پی بسترسازی مناسب فعالیتهای پژوهشی و افزایش کیفیت این پژوهشها هستند. از جمله عوامل مؤثر بر کیفیت پژوهشها، خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان است که انتظار میرود خودکارآمدی تصمیمگیری حرفهای را به دنبال داشته باشد.
روشها: در این مطالعه توصیفی همبستگی، جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 94-95 بود که با روش نمونهگیری خوشهای مرحلهای 300 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامۀ خودکارآمدی تصمیمگیری حرفهای دانشجویان بتز و لازو (Betz & Luzzo) و پرسشنامهی خودکارآمدی پژوهش هولدن (Holden) بود. پس از محاسبه روایی و پایایی ابزار، پرسشنامهها توزیع و با استفاده از لیزرل و آزمون ضریب همبستگی مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج: در خودکارآمدی پژوهش، گزارشدهی از بالاترین نمره (29/1±13/47) و مهارت گردآوری از پایینترین نمره (67/2±20/42) برخوردارند و در تصمیمگیری حرفهای تعهد به هدف بالاترین (89/0±10/3) و مهارت حل مسأله پایینترین نمره (78/0±3) را دارند. هم چنین بین ابعاد خودکارآمدی پژوهش و خودکارآمدی تصمیمگیری رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و با افزایش خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان خودکارآمدی تصمیمگیری حرفهای آنان افزایش مییابد.
نتیجهگیری: هر چه در برنامه درسی، بر توسعه مهارتهای پژوهشی دانشجویان تأکید بیش تری گردد، احساس خودکارآمدی آنان در تصمیمگیریهای حرفهای و در مسیر توسعه حرفهای افزایش خواهد یافت.
نوع مطالعه:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مدیریت پژوهشهای دانشگاهی دریافت: 1395/10/23 | پذیرش: 1396/7/18 | انتشار: 1397/3/5 | انتشار الکترونیک: 1397/3/5