جلد 17 -
جلد 17 - صفحات 481-471 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ، yamani@edc.mui.ac.ir
چکیده: (3440 مشاهده)
مقدمه: شناسایی نیازهای آموزشی، گامی مهم در برنامه‌ریزی برای رشد اعضای هیأت‌علمی است پژوهش حاضر، با هدف شناسایی نیازهای آموزشی اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در دورههای توانمندسازی انجام شد.
روش‌ها: در این پژوهش متناسب با داده‌های مورد نیاز، از رویکردهای کمی و کیفی استفاده شد. درمرحله کیفی 10 مصاحبه با اساتید برای ساخت پرسشنامه و تحلیل پاسخ سؤالات این پژوهش، انجام شد. در بخش کمی جامعه آماری، کلیه اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1395(726 نفر) بود و حجم نمونه 260 نفر برآورد شد که به روش نمونه‌گیری تصادفی–طبقه‌ای انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق مصاحبه و پرسشنامه محقق‌ساخته بود که پس از تأیید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. مقیاس استفاده شده در پرسشنامه طیف پنج گزینه‌ای لیکرت بود. تحلیل داده‌ها در دو سطح توصیفی و استنباطی (تی مستقل، همبستگی، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی LSD) انجام شد.
نتایج: در بخش کیفی پس از تحلیل کدها و بازنگری، 110 کد در 4 طبقه اصلی و 10 طبقه با تم فرعی به دست آمد. نتایج بخش کمی نشان داد اساتید در تمامی حیطه‌ها نیاز آموزشی اعلام نمودند؛ در حیطه روش‌ها و فنون تدریس، روش تدریس مبتنی بر هوش هیجانی (02/1±79/3) در حیطه ارزشیابی، ارزشیابی آنلاین (96/0±73/3) در حیطه پژوهش و مدیریت منابع‌علمی، طراحی و اجرای پژوهش‌های ثانویه (98/0±07/4) و در حیطه آشنایی با آیین‌نامه‌ها، آشنایی با مقررات اداری و آیین‌نامه‌های اعضا هیأت علمی (16/1±46/3)، دارای بیش‌ترین میانگین بود. همچنین بین مرتبه علمی اعضای هیأت‌علمی و نیازهای آموزشی در حیطه پژوهش و مدیریت منابع‌علمی و آشنایی با آیین‌نامه‌ها، تفاوت معنا‌دار (001/0p=)مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اظهار نیازآموزشی اساتید نسبت به اکثر مؤلفه‌های مورد مطالعه، پیشنهاد می‌شود برنامه‌های آموزشی در این راستا اصلاح و بازنگری شود.
روش‌ها: در این پژوهش متناسب با داده‌های مورد نیاز، از رویکردهای کمی و کیفی استفاده شد. درمرحله کیفی 10 مصاحبه با اساتید برای ساخت پرسشنامه و تحلیل پاسخ سؤالات این پژوهش، انجام شد. در بخش کمی جامعه آماری، کلیه اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1395(726 نفر) بود و حجم نمونه 260 نفر برآورد شد که به روش نمونه‌گیری تصادفی–طبقه‌ای انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق مصاحبه و پرسشنامه محقق‌ساخته بود که پس از تأیید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. مقیاس استفاده شده در پرسشنامه طیف پنج گزینه‌ای لیکرت بود. تحلیل داده‌ها در دو سطح توصیفی و استنباطی (تی مستقل، همبستگی، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی LSD) انجام شد.
نتایج: در بخش کیفی پس از تحلیل کدها و بازنگری، 110 کد در 4 طبقه اصلی و 10 طبقه با تم فرعی به دست آمد. نتایج بخش کمی نشان داد اساتید در تمامی حیطه‌ها نیاز آموزشی اعلام نمودند؛ در حیطه روش‌ها و فنون تدریس، روش تدریس مبتنی بر هوش هیجانی (02/1±79/3) در حیطه ارزشیابی، ارزشیابی آنلاین (96/0±73/3) در حیطه پژوهش و مدیریت منابع‌علمی، طراحی و اجرای پژوهش‌های ثانویه (98/0±07/4) و در حیطه آشنایی با آیین‌نامه‌ها، آشنایی با مقررات اداری و آیین‌نامه‌های اعضا هیأت علمی (16/1±46/3)، دارای بیش‌ترین میانگین بود. همچنین بین مرتبه علمی اعضای هیأت‌علمی و نیازهای آموزشی در حیطه پژوهش و مدیریت منابع‌علمی و آشنایی با آیین‌نامه‌ها، تفاوت معنا‌دار (001/0p=)مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اظهار نیازآموزشی اساتید نسبت به اکثر مؤلفه‌های مورد مطالعه، پیشنهاد می‌شود برنامه‌های آموزشی در این راستا اصلاح و بازنگری شود.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ساير موارد
دریافت: 1395/7/18 | پذیرش: 1396/3/1 | انتشار: 1396/12/13 | انتشار الکترونیک: 1396/12/13
دریافت: 1395/7/18 | پذیرش: 1396/3/1 | انتشار: 1396/12/13 | انتشار الکترونیک: 1396/12/13
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |