مقدمه: بررسی صلاحیت بالینی در حرفه پرستاری بسیار حائز اهمیت بوده و خلأ علمی موجود بین آموزش دانشگاهی و نیاز بالینی را در بین پرستاران فارغ‌التحصیل مشخص می‌کند. لذا این مطالعه با هدف بررسی صلاحیت بالینی دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت‌های ویژه انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 250 دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت‌های ویژه به روش نمونه‌گیری در دسترس از 17 دانشکده پرستاری دانشگاه‌های دولتی ایران در سال 93-1392، وارد مطالعه شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته در پنج حیطه مدیریت مراقبت، صلاحیت عملی، مدیریت فردی، بیمار محوری و دانش‌پژوهی استفاده شد. روایی آن به روش صوری و محتوا و جهت پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ برای همسانی درونی استفاده شد (95/0=α). از مقیاس لیکرت 5 نمره‌ای (از حداقل نمره یک تا حداکثر نمره 5) جهت سنجش گویه‌ها استفاده شد. ‌جهت بررسی داده‌ها از آزمون‌های تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده گردید. نتایج: در نهایت 217 پرسشنامه تحلیل شد. میانگین و انحراف معیار نمره کل صلاحیت بالینی برابر با 41/0±30/4 بود. میانگین نمرات حیطه‌های مدیریت مراقبت 43/0±38/4، صلاحیت عملی 56/0±40/4، مدیریت فردی 45/0±36/4، بیمار محوری 60/0±29/4 و دانش‌پژوهی 79/0±66/3 بود. صلاحیت بالینی در مردان 43/0±23/4 و در زنان 39/0±36/4 بود (001/0, P= 15/2-t=). بین سنوات تحصیلی درحیطه دانش‌پژوهی تفاوت معنادار آماری وجود داشت (01/0, P= 15/30t=). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد دانشجویان پرستاری زن صلاحیت بالینی بیش‌تری از مردان دارند. همچنین میزان صلاحیت بالینی در اکثر حیطه‌ها بالاست. اما صلاحیت بالینی فقط در حیطه دانش‌پژوهی بر حسب سنوات تحصیلی تفاوت ایجاد کرده است. لذا بازنگری برنامه درسی این دوره جهت ارتقای و کارآمدی این دوره توصیه می‌شود. همچنین مطالعات میدانی بیش‌تر در زمینه این رشته پیشنهاد می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: صلاحیت بالینی، دانشجوی پرستاری، مراقبت ویژه، صلاحیت حرفه‌ای

متن کامل [PDF 299 kb]   (2562 دریافت)