مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

مقدمه: کارورزی به شیوه منتورشیپ باعث بهبود آموزش بالین در پرستاری می‌شود. با توجه به مشکلات فراوان، در روند اجرای طرح منتورشیپ، این مطالعه، با هدف تبیین راه‌کارهای ارتقای طرح منتور شیپ انجام شد. روش‌ها: این مطالعه به شیوه کیفی و با رویکرد آنالیز محتوا در سال 1392 در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی لرستان انجام شد. 11 نفر از دانشجویان ترم آخر پرستاری و 6 سرپرستار به روش مبتنی بر هدف در مطالعه شرکت کردند. داده‌ها با مصاحبه عمیق و نیمه ساختارمند گردآوری شدند. مصاحبه‌ها ضبط، دست‌نویس و سپس داده‌ها با استفاده از روش تحلیل محتوا مطابق با رویکرد گرانهیم و لاندمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: داده‌ها، در سه طبقه اصلی و 9 زیر طبقه شامل، عوامل مربوط به منتور (با زیر طبقات ویژگی‌های شخصیتی منتور و توانمندی در آموزش بالین)، عوامل مربوط به پرسنل بیمارستان (با زیرطبقات توجیه برنامه منتورشیپ، مدل نقش بودن پرستاران، ارتباط بین حرفه‌ای) و عوامل مدیریتی(با زیر طبقات نحوه ارزشیابی، تقسیم کار پرستاری به شیوه موردی، تدارک امکانات رفاهی برای دانشجویان و برنامه‌ریزی مناسب جهت اجرای کارورزی‌ها) قرار گرفت. نتیجه‌گیری: با در نظر گرفتن صلاحیت علمی و عمومی منتور، نقش پرسنل بیمارستان در حرفه‌ای شدن دانشجویان پرستاری و مدیریت مناسب اجرای برنامه‌های کارورزی، می‌توان به ارتقای طرح منتورشیپ کمک نمود.