مقدمه: مهم‌ترین مکان جهت تدریس، به خصوص موضوعات علمی دشوار، کلاس درس است. به دلیل نامشخص بودن نتایج بررسی‌های محدود قبلی، در این مطالعه نگرش نسبت به حضور در کلاس درس و نمرات دروس دانشجویان دارا و فاقد غیبت مقایسه شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی طولی 69 دانشجوی ترم اول رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند با نمونه‌گیری سرشماری انتخاب و طی شش ترم تحصیلی (1389-1387) مطالعه شدند. غیبت‌های دانشجویان در10 درس که توسط دو پژوهشگر تدریس گردید تعیین شد و سپس به دو گروه:"دارای غیبت"(4-3 غیبت مجاز در دروس 2واحدی) و"فاقد غیبت"(حداکثر 2-1 جلسه غیبت در دروس2 واحدی) تقسیم شدند. اطلاعات توسط پرسشنامه پژوهشگر ساخته جهت تعیین نگرش دانشجویان (20سؤال، نمره لیکرت: 5-1) نسبت به حضور در کلاس پس از تایید روایی وپایایی آن و نیز با فرم جمع‌آوری اطلاعات غیبت‌ها و نمرات دروس جمع‌آوری شد. اطلاعات با آزمون‌های کای دو و تی مستقل تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میانگین نمره نگرش دانشجویان "دارای غیبت" نسبت به موانع آموزشی حضور در کلاس از مجموع 20 امتیاز (42/1±88/16(بالاتر از گروه "فاقد غیبت")02/2±47/15(بود (003/0=p). نمره نگرش دانشجویان "دارای غیبت" نسبت به موانع اجتماعی حضور در کلاس (38/1±08/17( بیش‌تر از دانشجویان "فاقد غیبت")91/1±95/15(بود (012/0=p)؛ اما نمره نگرش دانشجویان فاقد غیبت نسبت به فواید حضور در کلاس بالاتر از دانشجویان دارای غیبت بود (004/0=p). نمره کل دروس گروه "فاقد غیبت" بیش‌تر از گروه "دارای غیبت" بود (002/0=p). نتیجه‌گیری: غیبت دانشجویان با کاهش نمرات دروس همراه بود. متعادل نمودن تعداد دروس و حجم کارورزی در ترم‌های تحصیلی، کاهش اضطراب طی تدریس، ارتقای یادگیری دانشجویان و علاقه دانشجویان به رشته تحصیلی می‌تواند درکاهش غیبت نقش داشته باشد.

واژه‌های کلیدی: آموزش، موفقیت تحصیلی، نگرش، دانشجویان، غیبت در کلاس

متن کامل [PDF 286 kb]   (2130 دریافت)