مقدمه: گسترش سریع دانش، مفهوم آموزش مداوم را در تمام عمر، معنایی تازه بخشیده و ضرورت آن را انکارناپذیر ساخته است. با توجه به اهمیت به روز بودن دانش پزشکان، و همچنین با توجه به محدودیت زمان آنها برای شرکت در کلاس‌های حضوری، یادگیری الکترونیکی می‌تواند روش مؤثری برای آموزش این افراد محسوب شود. هدف اصلی این پژوهش بررسی و شناسایی دلایل عمده بازدارنده مشمولین آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی مشهد از شرکت دردوره‌های یادگیری الکترونیکی در تابستان 1390 بود. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی - مقطعی که در تابستان 1390 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد، جمعیت نمونه 378 نفر از پزشکان مشمول آموزش مداوم بودند، که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای محقق ساخته، روا و پایا بود جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج: با توجه به میانگین وزنی به دست آمده، مشکلات زمینه‌ای (63/0± 71/2) بیشترین و مشکلات شخصی (70/0±15/2) و مشکلات نگرشی (64/0± 98/1)( برمبنای 4) کمترین میزان بازدارندگی را دارند. مشکلات شخصی کسانی که قبلاً در دوره‌های الکترونیکی شرکت کرده‌اند از کسانی که قبلاً در این دوره‌ها شرکت نکرده‌اند بیشتر است (51/6F=، 01/0p<). و نمره هر سه متغیر مشکلات شخصی، زمینه‌ای و نگرشی، برای استفاده از دوره‌های یادگیری الکترونیکی در مردان بیشتر از زنان است (01/0, p< 1/86f=). نتیجه‌گیری: مشکلات زمینه‌ای بیشترین بازدارندگی را در مشارکت جامعه آموزش مداوم در دوره‌های یادگیری الکترونیکی دارند.

واژه‌های کلیدی: یادگیری الکترونیکی، آموزش مداوم، آموزش پزشکی، مصرف تکنولوژی

متن کامل [PDF 272 kb]   (1865 دریافت)