مقدمه: چگونگی ارتباط و تعامل پزشک با بیمار می‌تواند نقش مؤثری در رضایت‌مندی بیمار، نتایج درمان،هزینه‌های پزشکی، کیفیت خدمات بالینی پزشکان و حتی شکایت از پزشکان داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی رضایت‌مندی مراجعه‌کنندگان به درمانگاه قدس تهران از نحوه ارتباط پزشکان با بیماران در سال 1389 صورت گرفته است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، در مجموع 392 نفر مورد پرسشگری قرار گرفته و وارد مطالعه شدند. رضایت‌مندی بیماران مراجعه‌کننده به پزشکان عمومی درمانگاه قدس تأمین اجتماعی شهر تهران در سال 1389 از نظر ابعاد مختلف مانند نحوه برخورد پزشک، نحوه مصاحبه ومعاینه، نحوه ارتباط و آموزش بیماران، نحوه پیگیری و نیز پاسخ‌دهی به سؤالات و دادن اطلاعات با استفاده از پرسشنامه Patient Satisfaction Questionnaire) ارزیابی شد و تأثیر متغیرهایی چون جنس، تأهل، شغل و وضعیت تحصیلی بر میزان نمره رضایت‌مندی مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات داده شده با استفاده از آزمون‌های آماری t، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین نمره رضایت بیماران به ترتیب از نحوه آموزش با میانگین نمره 11/24±84/55، و پاسخ‌دهی به سؤالات با میانگین 58/6 ±20/49 و کمترین نمره رضایت‌مندی مربوط به نحوه معاینه پزشک با میانگین 76/22±25/31 بود. همچنین میانگین نمره رضایت در افراد با سطح تحصیلات بالاتر (002/0p=) و دارای شغل کارمندی نسبت به افراد با مشاغل آزاد (006/0p=) بالاتر است و اختلاف آن معنادار می‌باشد. نتیجه‌گیری: این گونه به نظر می‌رسد که پزشکان لازم است در سطوح پایین‌تر تحصیلی و موقعیت‌های اجتماعی متفاوت بیماران با صرف زمان بیشتر و به‌کارگیری مهارت‌های ارتباطی مناسب، موجب جلب رضایت بیشتر آنان گردند. آموزش و تأکید بر تقویت این مهارت‌ها نقش مؤثری در ارتقای کیفیت خدمات سلامتی خواهد داشت.

واژه‌های کلیدی: پزشک، بیمار، رضایت‌مندی، مهارت‌های ارتباطی

متن کامل [PDF 234 kb]   (3447 دریافت)