مقدمه: ابزارهای اندازه‌گیری پیشرفت تحصیلی در رشته‌های جراحی همواره مورد توجه بوده است. این سؤال که کدامیک از این روش‌های اندازه‌گیری توانایی بالاتری برای پوشش دادن مطلوب‌تر اهداف آموزشی در گروه‌های جراحی را دارند نکته ایی است که کمتر به آن پرداخته شده. در این بررسی سعی شده تا نتایج سه آزمون OSCE، ارزشیابی آموزشی درون گروهی و امتحان ارتقای دستیاران جراحی اعصاب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 1387-1388 مورد ارزیابی قرار گیرد. روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر و مقطعی، نتایج امتحانات OSCE، آزمون ارتقای سالیانه و آزمون درون‌گروهی گروه جراحی اعصاب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد بررسی قرار گرفت و نمرات کسب شده از هر سه آزمون استخراج و مورد تحلیل آماری قرار گرفت. از 18 دستیار، نمرات 15 نفر در سال‌های تحصیلی اول تا چهارم بررسی شد. نتایج: نتایج سه آزمون نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات در آزمون‌هاOSCE با ارزیابی درون گروهی و امتحان ارتقای سالیانه دستیاران وجود دارد این تفاوت برای نتایج ارزیابی درون گروهی با دو امتحان دیگر معنادار (000/0p=) ولی برای ارزیابی امتحانات ارتقای سالیانه و OSCE تفاوت معناداری نشان نمی‌دهد (21/0p=). همچنین نمرات دستیاران سال بالا در آزمون‌های ارتقا و , OSCE به هم نزدیک و Mean Rank نزدیک به یکدیگر داشته ولی تفاوت قابل توجه با نتایج ارزیابی درون گروهی داشتند. نتیجه‌گیری: اگرچه امتحان ارتقا که به صورت MCQ برگزار می‌شود حوزه شناختی و توانایی‌های علمی دستیاران را می‌سنجد و امتحان OSCE اساساً قابلیت‌های روانی-حرکتی را ارزیابی می‌کند، ولی نحوه صحیح انجام امتحان ارتقابه روش MCQ بر نتایج به دست آمده تأثیرگذار است. برگزاری آزمون ارتقا به صورت متمرکز، هدایت صحیح مرکز توسعه آموزش پزشکی، مشارکت کلیه اساتید در طراحی سؤالات، توزیع متناسب سؤالات از کلیه مراجع، استفاده از جدول دو بعدی جهت طرح سؤالات وبررسی کیفی آن، رعایت اصول طراحی سؤال و استفاده از بیش از 70 درصد سؤالات در تاکسونومی دو یا سه از عوامل مؤثر بر نزدیک شدن این آزمون به آزمون‌های استاندارد و قابل قبول در ارزیابی پیشرفت تحصیلی و متمایز کردن دستیاران سال بالاتر است.

متن کامل [PDF 256 kb]   (3045 دریافت)