دوره 5، شماره 2 - ( پاییز 1384 )                   جلد 5 شماره 2 صفحات 80-73 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (22437 مشاهده)
مقدمه: برای بهبود کیفیت آموزش بالینی، باید وضعیت آن همواره مورد ارزشیابی قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین موانع و مشکلات و راهکارهای بهبود کیفیت آموزش بالین از دید مربیان بالینی دانشکده‌های پرستاری تهران در سال 1384 انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 60 مربی بالینی شاغل در دانشکده‌های پرستاری شهر تهران، به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه‌ای روا و پایا در 5 حیطه عملکرد مربیان بالینی، برنامه‌ریزی آموزشی، محیط بالینی، خصوصیات دانشجویان و تسهیلات رفاهی و آموزشی بود. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی، آزمون آماری t مستقل و آنالیز واریانس در نرم‌افزار SPSS استفاده شد. نتایج: مربیان کیفیت آموزش بالین را در حیطه‌های محیط بالینی و تسهیلات رفاهی و آموزشی متوسط و وضعیت سایر حیطه‌ها را در حد ضعیف گزارش نمودند. عدم وجود علاقه و انگیزه دانشجویان در محیط بالینی، به عنوان مهم‌ترین مانع آموزش بالینی و توجه بیشتر برنامه‌ریزان و مسؤولان پرستاری برای برنامه‌ریزی مناسب برای بالین به عنوان مهم‌ترین راهکار بهبود وضعیت ابراز گردید. نتیجه‌گیری: آموزش بالین از کیفیت مطلوبی برخودار نمی‌باشد. بنابراین، به نظر می‌رسد کاهش یا بهبود این چالش‌ها، مستلزم همکاری مربی، ‌پرسنل بالینی، سوپروایزران آموزشی، سرپرستاران، مدیران پرستاری، مسؤول برنامه‌ریزی آموزشی و سایر مسؤولین رده بالا مدیریتی ‌باشد
متن کامل [PDF 203 kb]   (6561 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
دریافت: 1385/6/15 | انتشار: 1384/9/24 | انتشار الکترونیک: 1384/9/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.