مقدمه: پرستاری یک نظام متکی بر عمل است. محیط بالینی یک منبع اساسی و غیر قابل جایگزین در آماده کردن دانشجویان پرستاری برای نقش حرفه ایشان می باشد. علیرغم تغییرات زیادی که در محیط های یادگیری بالینی رخ داده است، این محیط ها هنوز دارای نقش مهمی در تربیت پرستاران دارد. لازم است که ما ویژگی های یک محیط یادگیری بالینی خوب را بشناسیم و برای این کار بایستی درک فراگیران از این محیط ها تعیین گردد تا تجارب یادگیری بقویت گردد. روش: این یک مطالعه تحلیلی مقطعی است که با هدف تعیین و مقایسه درک واقعی و ترجیحی دانشجویان پرستاری از محیط های یادگیری بالینی در دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام گرفت. 110 دانشجوی پرستاری پس از اتمام کارآموزی، نسخه های واقعی و ترجیحی پرسشنامه محیط یادگیری بالینی را تکمیل کردند. 340 فرم ترجیحی و 110 فرم واقعی تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده از برنامه SPSS و استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی استفاده گردید. نتایج: 63 نفر (27/57%)مؤنث و 47 نفر (73/43%) مذکر بودند. سن شرکت کنندگان بین 19- 25 سال بود. دانشجویان سال دوم تا چهارم بودند. بین درک واقعی و ترجیحی اختلاف معنی داری وجود داشت. این مطالعه نشان داد که حمایت کردن از دانشجو در محیط های بالینی به عنوان مهمترین عاملی که در یادگیری دانشجو تأثیر دارد باید مورد توجه قرار گیرد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در مقایسه با درک واقعی، دانشجویان محیطی را ترجیح می دهند که در آن شرح وظایف بخوبی مشخص شده باشد، از قرار گرفتن در آن احساس لذت کنند،اجازه داشته باشند بر اساس توانایی و علائق خودشان کارکنند، و از روش ها و راهبردهای نوبن آموزشی – یادگیری استفاده گردد.

واژه‌های کلیدی: دانشجوی پرستاری، درک، کارآموزی، محیط یادگیری بالینی

متن کامل [PDF 337 kb]   (1825 دریافت)