مقدمه: آموزش بالینی فراینده پیچیده ای است که تحت تأثیر عوامل و متغیرهای زیادی قرار دارد. شناخت مشکلات اولین گام برای کاهش آنها بشمار می‌رود. مطالعه‌ای با هدف تعیین نظرات دانشجویان مامایی در مورد مشکلات آموزش بالینی در دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شد. روش‌ها: در مطالعه‌ای توصیفی- مقطعی از نوع پیمایشی، تعداد 55 دانشجوی سال آخر روزانه و شبانه مامایی به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای روا و پایا بود که با 32 گزینه، مشکلات آموزش بالینی را جویا می‌شد. مقیاس پرسشنامه به صورت بله، گاهی، خیر بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS با آمار توصیفی و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد. نتایج: هشتاد و یک و هشت دهم درصد معتقد بودند آموزش بالینی در مامایی با مشکلاتی روبرو است که 40 درصد مشکلات را در حد زیاد و 8/41 درصد مشکلات را متوسط عنوان کردند، 7/72 درصد آموزش بالینی را از لحاظ امکانات و عوامل محیطی ضعیف و با مشکلاتی مواجه می‌دانستند، 3/87 درصد معتقد بودند که مشکلات آموزش بالینی ناشی از مشکلات مربیان آموزش بالینی است، 6/83 درصد واحدهای تئوری پیش بالینی و پراتیک را دارای مشکلاتی قلمداد کردند، 5/74 درصد مشکلات را مربوط به پرسنل بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی- درمانی می‌دانستند، 7 /83 درصد از واحدهای پژوهش نیز مشکلاتی را در ارزشیابی بالینی احساس می‌کردند. نتیجه‌گیری: نداشتن مربیان بالینی مسلط و مشکلات مربوط به آموزش‌های پیش بالینی و ارزشیابی بالینی از عمده‌ترین مشکلات آموزش بالینی دانشجویان مامایی دانشگاه بابل بود.

واژه‌های کلیدی: آموزش بالینی، مامایی، مشکلات

متن کامل [PDF 189 kb]   (5550 دریافت)